Πουλήθηκε ο ΟΤΕ - να ξαναϊδρυθεί το ΕΑΜ!

Η πώληση του ΟΤΕ είναι μια κατεξοχήν πολιτική επιλογή, που προκύπτει ως υλοποίηση μιας συγκεκριμένης πολιτικής αντίληψης. Είναι μια πολιτική θεωρία και μια πολιτική επιλογή που μπορεί να προκαλέσει πολλές συζητήσεις, για τις σύγχρονες πολιτικές αντιλήψεις και τις πολιτικές επιλογές που προκύπτουν από αυτές.
Η επιχειρηματολογία και των δύο (ή περισσότερων) πλευρών επί του θέματος θα μπορούσε να είναι ό,τι πιο συναρπαστικό έχει συμβεί στο δημόσιο διάλογο.
Ωστόσο:
όταν το βασικό επιχείρημα της πλευράς των αντίθετων με την πώληση του ΟΤΕ περιορίζεται σε παραλληλισμό ενός τηλεπικοινωνιακού κολοσσού με τους Ναζί, οποιαδήποτε παραπλεύρως επιχειρήματα εξαφανίζονται.
Κι όμως, αυτό που σε άλλες περιπτώσεις θα ήταν ένα κακόγουστο σκετσάκι των ΑΜΑΝ, τώρα είναι κοινός τόπος - στις αφίσες των απεργών, στα σκίτσα των εφημερίδων, σε κάτι γελοία σχόλια στα παράθυρα - στο (υπέροχο) ασπρόμαυρο σκετσάκι του Μάκη, που έβαλε την Κιμ να λέει κάτι αρλούμπες στα γερμανικά, μπροστά στο κτίριο του ΟΤΕ.
Θα μπορούσα να συνεχίσω και να εξηγώ γιατί αυτή είναι η πιο ισχυρή απόδειξη του πόσο ηλίθιοι είμαστε και πόσο δεν έχουμε ίχνος πολιτικής κουλτούρας, αλλά το μόνο που θα καταφέρω είναι να τροφοδοτώ το θυμό μου. Θα έπαιρνα τα βουνά, αλλά θα πέσω πάνω στους αντάρτες της ΟΜΕ-ΟΤΕ και φοβάμαι.